De Wachtzaal

Sinds de historisch-kritische methode voor het eerst werd toegepast op de boeken van de Bijbel hebben deze langzaam het aura van een Heilig en onaantastbaar dictaat van God verloren. Het voortschrijdende   inzicht in de ontstaansgeschiedenis van deze teksten, de omgeving waarin ze werden overgeleverd en de verschillende redacties die ze aanpasten en herschreven zorgden ervoor dat de Bijbel vandaag kan gezien worden als een – al dan niet geïnspireerd – verslag van de manier waarop mensen worstelen met levensvragen en Godsbeelden. Wie de Bijbel vandaag nog wil lezen als kroniek of wetboek moet zich bewust afsluiten voor wetenschappelijke inzichten van onze moderne tijd. Voortbouwend op dit immense werkt, legt Johan Leman in ‘van totem tot verrezen Heer’ de meest recente archeologische vondsten en nieuwe antropologische inzichten naast de teksten van de Bijbel. Op basis hiervan reconstrueert hij de geschiedenis van Kanaän, waar tot de 8 e v.C. Asjera, de godin van de vruchtbaarheid

Doorheen de jaren heeft Karen Armstrong een stevige reputatie opgebouwd met haar boeken over de het ontstaan en de evolutie van de verschillende wereldreligies. Vooral haar kennis van de prehistorie en de vroege oudheid wierpen vaak een nieuw licht op bestaande gegevens en leverden haar wat heel wat bijval en waardering op. In haar jongste boek over het verband tussen religie en geweld poogt Armstrong volgens haar beproefde methode de in het Westen gangbare stelling te nuanceren dat religie vanuit zichzelf gewelddadig is. Armstrong begint haar betoog met de vaststelling dat de prehistorische jager-verzamelaars zich naar alle waarschijnlijkheid in erg egale groepen organiseerden, zodat elke inspanning van een individu ten dienste kon staan van het overleven van de groep als geheel. De vroegste vorm van religie van deze tijd was geworteld in een erkenning van het tragische feit dat het eigen overleven afhankelijk was van de dood van andere levende wezens. Het ontstaan van landbouw

Op het moment dat Wannes Van de Velde overleed in 2008 aan de gevolgen van chronische leukemie, was hij nog naarstig aan het werk aan een boek dat zijn hele leven zou samenvatten. Daarbij was van bij het begin duidelijk dat dit geen gewone biografie zou worden, maar een boek over zingen en de manier waarop dit van bij zijn geboorte tot aan zijn laatste adem zijn leven beheerste. Overigens heeft Wannes Van de velde veel geschreven en vooral naar het einde van zijn leven toen de ziekte het hem gedurende langere periodes onmogelijk maakte om te zingen op het podium, zijn enkele ontroerend mooie teksten ontstaan. In die zin komen in ‘Over Zingen’ twee belangrijke creatieve lijnen samen: zowel het zingen als het schrijven. Tegelijk is de tekst hopeloos onafgewerkt gebleven. Niet alles wat verteld moest worden heeft Wannes nog kunnen behandelen en vooral het ingrijpende proces van herschrijven en eindeloos aanpassen tot elk woord precies juist staat – een proces dat zijn uitgever bij de p