De stad van de doden
Dit is een eigen vertaling van de eerste bladzijden van Werner Bergengruen, Der Tod von Reval (1949) . Reval is de oude naam voor de hoofdstad van Estland Tallinn. Mijn goede vriend, zet u bij mij. De fles staat op tafel. Het is herfst, de avond valt, buiten krassen de kraaien, buiten huilt de wind. Hoort u de arme zielen kreunen in het vagevuur? Ik wil graag een paar verhalen vertellen: verhalen uit een oude stad, hoog boven in het Noorden, hoog boven in het Oosten, een stad aan de zee. Maar het zijn geen verhalen van deze stad: het zijn verhalen van haar doden. Alle oude steden zijn Nekropolen. Op zijn minst hebben ze dit ene voordeel tegenover de jonge steden, de toonzetters, de snel omhoog gegroeiden: hun doden vormen een ontelbaar Volk. Een oude stad mag mensen hebben zoveel ze wil, wat is de massa van wie ze bewoont tegenover de massa van wie ze bewoont heeft? Zij die in huizen leven en over de straten gaan dat zijn de weinigen, maar de velen wonen in de grijze Kerken en graf