Wannes Van De Velde: Beloken Dagen
“De dagen die me resten, ze jagen me de velden in”, zong Wannes Van de Velde op het hoogtepunt van zijn carrière. Toen ik dit lied twaalf jaar geleden voor het eerst hoorde, vroeg ik me af of het een verwijzing inhield naar de naam van de zanger. Achteraf gezien bleken het alvast profetische woorden te zijn. Op het moment waarop bloedkanker van het levenseinde van Wannes Van de Velde een concrete realiteit maakt, begint voor hem een nieuwe tocht die zowel naar binnen als naar buiten voert. Twee gelijklopende bewegingen, een vluchtige dans met de waarheid die nooit gekend wordt maar steeds vermoeden blijft. Niet de angst voor de dood doet de zanger in zichzelf afdalen, maar eerder een milde open aandacht, een speelse verwondering om wat zich in hemzelf afspeelt en de manier waarop dit van invloed is op zijn denken en handelen. De ziekte als een bedeesde gezel die, nadat hij zich ermee verzoend heeft, met hem meereist door tijd en ruimte.
Beloken dagen, het derde deel van de biografie van Wannes Van de Velde draait vrijwel volledig rond de manier waarop zijn leven getekend wordt door ziekte. Wanneer het slecht gaat worden zijn cirkels naar buiten erg klein en keert de zanger zich naar binnen. De momenten echter, waarop blijkt dat de ziekte vooralsnog niet het laatste woord zal hebben, worden ook de cirkels terug ruimer en hervat hij zijn zwerftocht langs de wegen van de tijd. Of, zoals hij zelf schrijft: “Omzichtig de straat weer op om mijn wandeling langs de huizen te hervatten, opnieuw geborgenheid en betekenis te zoeken in de raadsels van mijn omgeving, de stad, mijn occulte biotoop”.
Twee taaie weren blijven overigens ook nu weer opduiken in het werk van Wannes Van de Velde. Enerzijds is er het ruimen van de oude stadskern en het veranderen van zijn stad in een pretpark. Anderzijds zijn het de kunstpausen die subsidies en media aandacht richten op hun eigen enge definitie van kunst, terwijl de kunstenaar op de grens tussen ambacht en schoonheid in de marge blijft. Toch gaat het deze keer net iets meer over oude lidtekens waarover de hand van Wannes Van de Velde glijdt: het op het ophalen van herinneringen aan een eerdere strijd.
Veel meer dan de vorige twee delen van zijn biografie, is Wannes Van de Velde in Beloken Dagen dan ook ‘oud’ geworden. De storm van ideeën en gedachten is gaan liggen en heeft plaats gemaakt voor wijsheid en evenwicht. Het is oud worden zoals vandaag maar weinig mensen tijd en ruimte krijgen om de volheid van jaren te bereiken. Het is genade, een mysterie met een spoor van waarheid dat we nooit zullen kennen.
Naast Beloken Dagen, verscheen er van Wannes Van de Velde vorig jaar ook een poëziebundel Havenbeelden, met foto’s van Hilde Van Gestel.
REFERENTIE:
Wannes Van de Velde, Beloken Dagen. Notities 2001-2003, Uitgeverij P, Leuven, 2007, 204 blz., 22,50 euro, ISBN 978-90-77757-38-3.
Wannes Van de Velde en Hilde Van Gestel, Havenbeelden, Uitgeverij P, Leuven, 2007, 48 blz., 15,00 euro, ISBN 90-77757-24-4.
Beloken dagen, het derde deel van de biografie van Wannes Van de Velde draait vrijwel volledig rond de manier waarop zijn leven getekend wordt door ziekte. Wanneer het slecht gaat worden zijn cirkels naar buiten erg klein en keert de zanger zich naar binnen. De momenten echter, waarop blijkt dat de ziekte vooralsnog niet het laatste woord zal hebben, worden ook de cirkels terug ruimer en hervat hij zijn zwerftocht langs de wegen van de tijd. Of, zoals hij zelf schrijft: “Omzichtig de straat weer op om mijn wandeling langs de huizen te hervatten, opnieuw geborgenheid en betekenis te zoeken in de raadsels van mijn omgeving, de stad, mijn occulte biotoop”.
Twee taaie weren blijven overigens ook nu weer opduiken in het werk van Wannes Van de Velde. Enerzijds is er het ruimen van de oude stadskern en het veranderen van zijn stad in een pretpark. Anderzijds zijn het de kunstpausen die subsidies en media aandacht richten op hun eigen enge definitie van kunst, terwijl de kunstenaar op de grens tussen ambacht en schoonheid in de marge blijft. Toch gaat het deze keer net iets meer over oude lidtekens waarover de hand van Wannes Van de Velde glijdt: het op het ophalen van herinneringen aan een eerdere strijd.
Veel meer dan de vorige twee delen van zijn biografie, is Wannes Van de Velde in Beloken Dagen dan ook ‘oud’ geworden. De storm van ideeën en gedachten is gaan liggen en heeft plaats gemaakt voor wijsheid en evenwicht. Het is oud worden zoals vandaag maar weinig mensen tijd en ruimte krijgen om de volheid van jaren te bereiken. Het is genade, een mysterie met een spoor van waarheid dat we nooit zullen kennen.
Naast Beloken Dagen, verscheen er van Wannes Van de Velde vorig jaar ook een poëziebundel Havenbeelden, met foto’s van Hilde Van Gestel.
REFERENTIE:
Wannes Van de Velde, Beloken Dagen. Notities 2001-2003, Uitgeverij P, Leuven, 2007, 204 blz., 22,50 euro, ISBN 978-90-77757-38-3.
Wannes Van de Velde en Hilde Van Gestel, Havenbeelden, Uitgeverij P, Leuven, 2007, 48 blz., 15,00 euro, ISBN 90-77757-24-4.
Reacties